zaterdag 22 september 2012

Branding raften en strandzeilen in Cadzand

De wekkerradio schalt, 7 uur opstaan voor een dagje strandactie. Om 9 uur zitten we in de camper richting Cadzand. Veel te vroeg maar de goesting is groot…
We hebben pas om 10:30 afspraak in Retranchement aan het Moio strandpaviljoen voor koffie en gebak. Hoewel ik liever de strandzeilwagen zou willen inspringen, moeten we toch nog even geduld hebben. Na de smulpartij krijgen we de verplichte uitleg, zo’n beetje als de veiligheidsvoorschriften op het vliegtuig, niemand luistert geboeid, iedereen wil erin vliegen. De Blokarts, zo heten onze strandwagens moeten we met twee delen, er zijn maar 6 karren voor 11 personen.
Er stonden op de wagens verschillende zeilen. Op sommige stonden 4m² zeil op andere 5m². Gelukkig had ik een groot zeil en meteen stoof ik weg. Snel had ik door dat je bij het vertrek het zeil goed los moest laten staan en bij het versnellen steeds de schoot meer aanhalen. Het gaf een fantastisch gevoel, terwijl menigeen problemen had om de kar in gang te krijgen scheerde ik over het natte zand, het water spatte hoog op als ik door het aflopende water reed.
Er was een parcours uitgestippeld met gevaren . Zo kon je halve wind tussen beide markeringen rijden. Omdat onze blokart een van de beste was deelden we onze machine met drie. We hebben dus elk zowat 20 minuten rond de pionnen gecirkeld.
Tevreden gingen we ons middagmaal nemen om daarna aan branding raften te doen. Met een raftingboot en 6 personen per boot vielen we de zee aan. Zonder kracht te gebruiken zouden we er niet komen. Het was peddelen met volle kracht om de eerste golven van de stevige branding aan te kunnen. Zeker omdat de krachtverdeling links en rechts van de boot niet gelijk was had ons vaartuigje steeds de neiging om naar links weg te draaien. Plots kwam er een extra grote golf die net vóór ons brak en oversloeg. Onze boot werd letterlijk opgetild en volledig overkop gegooid. Iedereen viel in het water en velen onder de boot. Suspense! Komt iedereen hier wel goed uit? Na enkele spannende momenten waar we door en op mekaar vielen of strompelden bleek iedereen ongedeerd.

woensdag 5 september 2012

smullen in Molkwerum

Van 3 tot 7 september genieten Christine en ik weer van een zeil weekje met Roger en Rik.
Al enkele dagen had ik voor het gezelschap gekookt en wilde toch ook eens lekker achterover leunen en genieten van eten en drinken zonder zelf in de weer te moeten zijn. Enkele dagen geleden waren we fietsend door Molkwar (Molkwerum voor niet Friezen) gereden en hadden een drankje gehad in restaurant 't Stasjons Kofjehùs. We hadden ook gevraagd of we de menukaart mochten zien en die was niet groot maar stond ons wel aan. Hier moeten we eens komen eten vond ook Christine.
Vandaag keerden we er terug.
We waren het al gewoon om vriendelijke Friezen te ontmoeten maar de vrouw des huizes was ongewoon vriendelijk en joviaal. Een praatje alsof we vrienden aan huis waren, geïnteresseerd zonder nieuwsgierig te zijn informeerde ze naar ons.
Het gezellige interieur hielp mee om ons volledig op ons gemak te voelen.
De gastvrouw zei ons dat er verse pladijs (scholletjes) en kabeljauw was moesten we daar zin in hebben. De carpaccio op de kaart smeekte me om genomen te worden, ik weerstond niet! De kabeljauw was mijn keuze voor de hoofdschotel. Beide schotels waren fijn, verzorgd en echte smaakbommen. Verse groentjes, broccoli een rabarbermoes en lekker gekruide gebakken aardappeltje begeleiden het mooie stuk kabeljauw. Een lekker ijsje met verse vruchten als dessert sloten het eetfestijn.
We kregen nog een lekkere Duitse kruidenlikeur: Killepitsch, van het huis als afsluiter. Een zeer geslaagde avond, dit was een avondje om in te kaderen met een 9 op 10 voor het restaurant hun adres vind je op deze site: http://www.stasjonskofjehus.nl
allen daarheen...

woensdag 15 augustus 2012

De Foto's

Het Medium...


Trees en Chris hadden Mia, Herman, Christine en mezelf uitgenodigd bij hun thuis om nog eens wat bij te praten. Om te vermijden dat Trees en Chris teveel werk aan ons bezoek zouden hebben stelden we voor om ergens iets te gaan eten. Ook Mia en Herman vonden dat goed dus wij naar Brasserie het klaverblad. Geen exotische naam die de originaliteit van de eigenaar zou verraden maar toch hebben we er lekker “a la carte” geluncht. Daarna reden we langs Tom’s nieuwe woonst en controleerden ook tuin en woning van Wim die vlakbij woont.
Daarna terug naar de Nijverheidsstraat 33 in Destelbergen want er moest nog heel wat afgebabbeld worden. Alle afwezige familieleden werden één voor één onder de loupe genomen. Bijna niemand ontsnapte eraan. Als alle levenden eraan waren gegaan kwamen de overledenen aan de beurt, Maurice en dan Jo… Mia vertelde dat ze eens een seance had meegemaakt om met de geest van Jo in contact te treden. Er werd met een omgekeerd glas dat over de tafel schoof “gecommuniceerd” met Jo. Daar kan ik helemaal niet in geloven. Wat er juist gebeurd weet ik niet maar dat het bedrog is staat voor mij als een paal boven water. Ik begon het in het belachelijke te trekken. Dat was voor Herman het moment om zijn rol te vervullen, hij tekende hoe het kwam dat het glas zo vlot over en weer kon lopen. Teken voor iedereen om eens goed te lachen en verder te genieten van een leuke middag. Een lekker avondmaal later vertrokken we weer naar Brugge nadat we Mia & Herman in Middelkerke hadden afgezet.

maandag 6 augustus 2012

zeilwedstrijd met platbodems op het IJsselmeer, zaterdag 4 augustus :

Voor de kust van Stavoren was er een zeilwedstrijd gepland met platbodems. Wim Kortbeek had er ons attent op gemaakt. We zijn nog steeds op zeilvakantie in Warns vlakbij Stavoren, dus gaan we kijken. Met de fiets naar het IJsselmeer en een plaatsje gevonden op de dijk. We waren er rond 13u15 maar er was al heel wat volk aanwezig ondanks het feit dat de wedstrijd zelf maar rond 14u15 begon. We vonden een plaatsje tussen de Friezen en installeerden ons net gekochte vouwzeteltjes
knus naast elkaar.
Wim, Etienne en Johan waren nergens te zien. Ze waren gisteren met de zeilboot vertrokken van Warns naar Workum en zouden vandaag langs Stavoren komen om de wedstrijd te volgen. Plots zag ik Wim op het water, hij maakte zich klaar om door de sluis te gaan. Toen ze aan de wachtsteiger lagen ging ik hen begroeten. Leuk was dat want ook alle wedstrijdboten lagen voor de sluis vertrekkensklaar.

Eén voor één hesen ze de zeilen en vertrokken, zonder motor, opkruisend naar het IJsselmeer toe. Indrukwekkend!
Alle “Skûtsjes” vaarden op en neer om de windrichting en de golven te meten om zo de beste startpositie te vinden. Na het schot van “vertrek min 10 minuten” zag je ze al positie kiezen om zo goed mogelijk bij de startlijn te zijn bij het vertrek (maar er niet over want dan word je gediskwalificeerd!).
Eén voor één hesen ze de zeilen en vertrokken, zonder motor, opkruisend naar het IJsselmeer toe. Indrukwekkend!
Alle “Skûtsjes” vaarden op en neer om de windrichting en de golven te meten om zo de beste startpositie te vinden. Na het schot van “vertrek min 10 minuten” zag je ze al positie kiezen om zo goed mogelijk bij de startlijn te zijn bij het vertrek (maar er niet over want dan word je gediskwalificeerd!).
De wedstrijd was mooi begonnen, aan de overkant van het IJsselmeer hadden we al enkele flinke onweersbuien gezien maar wij bleven tot nu toe gespaard. Plots, de wedstrijd was al in een vaste plooi gevallen, 2/3 van de baan waren reeds afgelegd kregen wij onze portie van het onweer. Water werd met emmers over ons gegoten, we moesten vluchten, niet te houden. Alsof de politie ons met het waterkanon verjoeg van de dijk…
Als natte kiekens zijn we dan maar weer naar de camper gereden om ons te drogen, het einde van de wedstrijd was in het water gevallen, de wedstrijd zelf werd ook vervroegd afgeblazen wegens het onweer.
Toch hebben we een fantastische dag gehad, de foto’s zijn er als eeuwige getuigen…
Een lekkere barbecue met Christine, Wim, Johan, Etienne en ikzelf gaven de avond nog wat kleur…

vrijdag 3 augustus 2012

Friesland die scone...


Sinds enkele dagen zijn we weer in Friesland. Nu we onze zeilboot hier in de jachthaven van "Marina Friesland" hebben liggen proberen we zoveel mogelijk hier te vertoeven. Daar zijn we tot nu toe niet rouwig om, alle dagen goed weer om de geplande activiteiten te kunnen doen, in een omgeving die zoals vandaag een Workumenaar ons zei:” het Walhalla van de watersporter”. Inderdaad, een Workumenaar, we fietsten vandaag zo’n 35 km bijeen, voor Tjoeleke een maximum.
We fietsten van Warns over Koudum en Heidenskip naar Workum om via Hindeloopen en Molkwerkum terug naar Warns te keren. De namen van de dorpjes alleen al doen je zin krijgen niet?
Dorpjes? Bij de Friezen moet je wel uitkijken, zo kwamen we enkele jaren geleden aan in Stavoren met onze zeilboot en zochten naar een winkel waar we petroleum konden kopen. Aan een voorbij lopende Stavorenaar vroegen we waar we ergens in het dorp petroleum zouden kunnen vinden…
De Stavorenaar zwaar op de teen getrapt antwoorde:” Dorp, dorp, Stavoren is een stad meneer!” en hij liep nors verder zonder enig ander antwoord…
Wind mee reden we richting Koudum waar we een lekkere Liefmans on the rocks voorgeschoteld kregen en daarna nog een Duvel bezworen met een ciabatta terwijl Tjoeleke zich aan de cake en cappuccino begaf. In ’t kort, weer een zalige dag in Tjoeleke ’s korte leven in Pensioen (ze is sinds 1 augustus 2012 officieel met pensioen).

zondag 22 juli 2012

zeilstage geven...

Donderdag en vrijdag 19 en 20 juli 2012 moest ik nog eens voor Channel Sailing een zeilstage geven. Eerlijk gezegd had ik er niet veel zin in. De jachten van Channel Sailing zijn niet echt goed verzorgd en daardoor had ik de laatste maal dat ik voor hen schipperde een val gedaan van in de kuip naar de lager gelegen kajuit. Het antislip op de trappen was helemaal weg en dan zijn houten trappen spekglad...
Maar ik had het beloofd dus moest ik het doen. Het weerbericht voor donderdag was niet veel belovend, buien en een wind ZW van 6à7 Beaufort. De zeilstage was maar voor 1 man: Jan.
Na eerst wat uitleg over het plannen van een trip staken we toch van wal, boot klaar maken losgooien en de haven uit. Grootzeil gehesen met 2 reven rolgenua voor 1/3 open we waren klaar voor de zeiltocht. Nog maar aan het havenhoofd voelden we het al, gemiddelde golfslag van 1,5 tot 2m met af en toe putten van meer dan 2,5m. onze 34voeter Oceanis van Beneteau voelde zich als een vis in het water. Jan en ik ook, alles bood zich aan om een leuke maar hevige dag te worden. We lieten onze boot hoog aan de wind lopen, hij liet zich gezwind sturen. af en toe kwamen de golven zo hard aan dat het water over ons heen spoot, sorry zei Jan die roerganger was. geen probleem zei ik we moeten toch nat worden, straks zal het toch regenen...
De wind trok aan maar in plaats van buien kregen we zon. Mooi om zien, de kustlijn was de scheidingslijn tussen zonnig en bewolkt gebied. Boven water zon, boven land wolken en hier en daar buien. We zagen ze mooi aan ons voorbij trekken.
Bij het binnenlopen van de haven verschoot Jan zich een aap, net aan het havenhoofd had ik hem nog aangemaand niet te dicht bij de oever te komen door stroming en wind werd de boot naar binnen en naar de oever gezogen hij liep net niet uit het roer. Nu begreep hij mijn opmerking van net ervoor. Die stroming doet gekke dingen met onze notendop…
Tegen 17 uur lagen we weer in de box, bootje weer aangemeerd. Zowat 20 mijl gevaren, een 40 km toch. We hadden ook nog een volledig ankermaneuver uitgevoerd in de haven een volwaardige dag.
’s Anderendaags was het een totaal ander weer, 3Bt met buien. Direct alle reven eruit en op vol zeil stoomden we buiten. Nu was het een vlakke zee, ideaal om wat oefeningen te doen: Man over boord, gijpen, overstag gaan, vlinderen, bijliggen we deden het allemaal. Het maneuver man over boord konden we in de praktijk oefenen op zo’n 100m zagen we plots een stootwil drijven. Waarschijnlijk de voorbije dagen los geraakt van een zeiljacht in het zware weer. Bij de derde poging ging het perfect, Jan had de instructie volledig door.
Ook die dag deden we een kleine 20 mijl voor we onze Oceanis aan de lijn legden, nog eens met de spuit erop om het zoutbad weg te vegen en de stage zat erop. Moe maar tevreden naar huis, ook Jan had ervan genoten dus een geslaagde tweedaagse…

dinsdag 26 juni 2012

Te gast bij restaurant Zeno - Brugge


Het was al even geleden dat Christine en ik de benen onder de tafel staken. Als we dan een mailtje krijgen van Resto.be die de Resto Days aankondigen waren we snel verkocht.
De Resto Days zijn een actie van sterrenrestaurants om voor een “schappelijke prijs” klanten een lunch of een diner aan te bieden. Bij het bezoeken van de website vonden we dichtbij, in Brugge, het restaurant Zeno. Daar hadden we nog nooit van gehoord en we zijn op de uitnodiging ingegaan om het restaurant te ontdekken.
We reserveerden tegen 12:30 en werden zeer vriendelijk ontvangen. Het was prachtig weer, 24°C bij een staalblauwe hemel, daarom werd ons voorgesteld om een tafeltje op het terras te nemen. We kwamen op een leuk ingericht terras en men wees ons een tafel achteraan. Leuke gezellige plaats waar we knus rustig konden tafelen. Enig minpunt was het geluid van de ventilator een eind verder. Waarschijnlijk van de keuken. Maar dat kon de pret niet drukken. Eerst een viertal “amuse gueulle’s” fijne lekkere kunstwerkjes met gelaagde combinaties. Allemaal werden ze opgesmukt met eetbare bloemetjes, prachtig en lekker. Radijs - Aardappel & witte wortel - Garnaal & bloemkool - Makreel & komkommer waren de namen die ze kregen.
Dan een drie gangen menu met -To Maatjes- als voorgerecht, een combinatie van verschillende soorten tomaten en maatjes. Dan volgde varkenswang met jonge prinsessenboontjes als hoofdgerecht en een dessert van cassis en chocolade, eenvoudig geslaagd. Er was de mogelijkheid om een kaas assortiment te nemen na het hoofd gerecht wat ik deed maar Christine niet. Een ristretto met pralines en gebakjes vulden de gaatjes.
Alles werd aangelengd met een Bourgogne aloxe Corton 2009 pinot Noir. Men kon ook aangepaste wijnen vragen maar ik hou niet zo van witte wijnen dus maakten we deze keuze. Ook wat S. Pellegrino spuitwater kon voor bevochtiging zorgen.
Alles samen hebben we fantastisch genoten. Voor een fractie van de prijs die we in het voorjaar bij Hertog Jan moesten betalen kregen we een beter eetfestijn geserveerd, chapeau en bedankt!


donderdag 24 mei 2012

Bij Trees en Chris...


Op 23 mei 2012 waren we uitgenodigd bij Trees en Chris, zus en schoonbroer. Samen waren ook Mia en Herman uitgenodigd, ook zus en schoonbroer, zodat we een gezellige dag met ons zessen zouden hebben. Na een lekker aperitief in de veranda met een koele Freixenet en lekkere hapjes konden we aan tafel waar we een delicieus voorgerecht kregen : scampi’s in looksaus. Daarna, bij een lekkere rode Spaanse wijn, serveerde Trees een kalkoengebraad met een champignonsausje verrijkt met room en tomaten en kroketjes. Smullen dus als naar gewoonte bij Trees en Chris.
Na de middag moest ik even naar de pc van Mia en Herman kijken want een en ander werkte niet meer zo goed. Eerst en vooral liet ik Avast, het geïnstalleerde antivirus programma een opstart scan maken van de computer. Dat is dus een scan van alle harde schijven voor Windows opstart. Dat heeft als voordeel dat er nog geen programma’s in het geheugen geladen zijn en er dus geen virale ontsteking kan verborgen blijven…
De controle leverde een ontstellend resultaat : 4 virussen werden gedetecteerd en gelukkig verwijderd. Ook Internet Explorer had zotte kuren en stond vol van programma’s en plug-ins die de boel oncontroleerbaar maakten. Enige mogelijke oplossing was Internet Explorer te verwijderen en opnieuw te installeren, maar clean deze keer. Daar we niet genoeg tijd meer hadden om dat te doen, verwijderde ik de “shortcuts” en toonde Herman hoe hij met Chrome van Google aan de slag kon. Bij een volgend contact zal de boel nog verder uitgemest moeten worden. Als Mia aanstalten maakte om te vertrekken - het was al 20:40 - hebben we voorgesteld om ook op te stappen en Mia & Herman af te zetten aan Gent Dampoort, zodat Chris niet meer rijden moest. Bij het uitstappen blijft Mia aan de deurdrempel hangen met haar voet, valt en loopt een flink bloedend scheenbeen op. Vlug dus nog een verband om te vermijden dat haar broek vol bloed zou raken. Zo kreeg de dag nog een spannend eind.
Tjoeleke en ik waren moe maar gelukkig en genoten nog van de avond…

Onweer boven Brussel op zondag 20 mei 2012

Zondagavond. We zitten na het eten nog wat na te genieten van een lekker slaatje met rucola, geitenkaasjes in spek gewikkeld en alle toebehoren bij een lekker wijntje (Beringer Stone Cellar). Plots horen we de afloop in de keuken boertjes laten. Stront aan de knikker dacht ik. Meestal is dit de voorbode op werk en gedonder. Buiten regende het pijpenstelen. Een hevig onweer trekt over Wemmel. Omdat het zo hard regent en ik het niet vertrouw ga ik eens in de kelder kijken of daar alles in orde is.
In de voorste kelder hoor ik water lopen. Ik loop er snel heen. Het is als een zondvloed : water loopt langs alle kanten uit openingen in het plafond. De kelder ligt onder het toilet van het gelijkvloers, dat is dus ja, "stront aan de knikker". Terwijl ik naar boven spurt roep ik naar Christine dat het toilet aan het overlopen is. In het toilet zie ik het direct, het is niet het riool die langs het toilet terug steekt maar waarschijnlijk door de hevige regen is het vuil in de dakgoot mee gestroomd in de riool en heeft het een prop gevormd. De rioolpijp is zo verstopt geraakt zodat de regen enkel langs het toilet kan wegstromen. Een geluk bij een ongeluk : beter regenwater dan rioolwater. We zijn dan snel begonnen het water uit het toilet te scheppen zodat de kelder niet onderloopt. Het parket in de woonkamer had ook al water gezien. Reden te meer om te scheppen en het water met de aftrekker buiten te krijgen. De tapijten in de hall dreven mee...
Onze hogedruk reiniger om de riool vrij te maken met de rioolrat stond in Brugge : ik moest dus over en weer naar Brugge om mijn materiaal te halen. Terug in Wemmel de hogedrukreiniger klaar gemaakt en geprobeerd langs het toilet de riool vrij te krijgen. Na een paar doorgangen met de rioolrat was er al een trage wegloop maar de prop was nog niet helemaal weg.
Ondertussen is het één uur ’s nachts; dus besloten we tijdelijk te stoppen en maandagmorgen verder te doen.
Maandag 8 uur…
In de kelder wist ik nog een inspectie opening in de riolering; dus wilde ik daarlangs de prop opnieuw “aanvallen”. De rioolrat trok zich krachtig vooruit in de riool, ik liet hem in een processie van Echternach de riool in duiken, steeds vooruit en weer achteruit langzaam vorderen. Na enkele ogenblikken liep er plots geen water meer uit het inspectie gat. Het water had dus een weg naar de riool gevonden. Nog wat later voelde ik een wind uit de riool komen. Dat wees erop de er nu een grote opening kwam en de prop dus weg was. Hoera!! Nog enkele keren liet ik de rioolrat over en weer in de leiding lopen om hem goed zuiver te hebben, nu ik toch bezig was. En de klus was geklaard. We hadden geen bedrijf moeten bellen om te ontstoppen zoals Christine op zondag reeds voorstelde maar we hadden zelf ons probleem opgelost. Dat geeft veel voldoening, zeker weten.
Eind goed al goed…



woensdag 9 mei 2012

Een routine coloscopie?

Vanmiddag onderga ik een coloscopie. Dat is een inwendig onderzoek van de dikke darm. Dat gebeurd met een camera die in een flexibele buis zit.
Normaal zou ik om 16:30 moeten gaan maar ik kreeg een telefoon om te vragen of ik om 13 uur reeds kon komen...
Natuurlijk was ik daar mee akkoord, hoe vlugger dat achter de rug is hoe beter.

De voorbereidingen begonnen gisteren om 22uur. Dan moest ik 3 Dulcolac tabletten nemen.
Vanmorgen moest ik dan om 8 uur een preparaat maken met Moviprep. Eerst 2 poeders bijeengieten in een kan en dan er 1 liter water toevoegen en mengen. Dat mengsel moest ik binnen het uur opdrinken en daarbij nog eens ½ liter bij drinken. Dat mengsel heeft een verschrikkelijke smaak, gezouten autobanden zou ik kunnen omschrijven. Ik kwam niet meer van het toilet af, met grote regelmaat leek ik een waterval. Leuk kan je het niet noemen maar je overleeft zoiets wel.
Om 10 uur hetzelfde scenario, weer poeder met 1 liter water mengen en opdrinken met meer water.
Om 12 uur moest ik dan bellen naar het medisch secretariaat om de uur van de ingreep te vernemen. Dat las je eerder in het betoog…
De ingreep zelf viel erg goed mee. Enkel het spuitje die de dokter wilde geven stelde een probleem. Eerst probeerde hij mijn rechter elleboog om in de ader te spuiten hoewel ik zei dat ik altijd links laat spuiten omdat ik linkshandig ben maar hij prefereerde rechts, niet gelukt… dan probeerde hij mijn rechter onderarm, ik had dikke adres maar ze waren direct “kapot”. Ook niet gelukt. Dan ga ik je raad maar opvolgen en spoot me in de rechterarm. Alles ok. Bijna ogenblikkelijk voelde ik het effect, ik kreeg het plots warm. Dan kreeg ik nog een spuitje en mocht me op mijn zij leggen. Ik voelde de camera naar binnen brengen en kon volgen op het kleurenscherm. Tot aan de dunne darm en dan zuigend en draaiend de camera terugtrekken. Alles zag er prima uit, de dokter hoorde ik bevredigend mommelen…
Op een half uurtje was de zaak geklonken. Goed voor de dienst voor de komende 5 jaar, oef.

zondag 6 mei 2012

Louis inschrijven voor het middelbaar onderwijs


In 2010 en 2011 waren er wachtlijsten om kinderen in te schrijven voor het middelbaar onderwijs in de OLVP middenschool van Bornem. De inschrijvingen voor het komende jaar gebeuren op 5 en 12 mei 2012. Daarom vroeg Hilde ons om reeds vanaf 4mei te gaan posten om zeker ingeschreven te zijn. Bij de laatste afspraken zeggen we dat we tussen 12 en 13 uur onze post gaan innemen aan de inschrijfplaats. Hilde moest er mee lachen, dan gaan jullie de eerste zijn grapt ze. Ze denkt dat pas van ’s avonds de rij zal gaan groeien. We zijn pas onderweg van Wemmel naar Bornem of we krijgen een paniekerige telefoon van onze dochter, Papa ze staan er al van gisteren donderdag, kom zo snel mogelijk…
Jonas, Louis’ vader, was ook al gealarmeerd en spoedde zich naar de inschrijfplaats om zich op een lijst te laten zetten. Hij was er rond 11:30 en kreeg plaats 130 toegewezen. Wij kwamen een kwartiertje later aan en er waren nog geen extra inschrijvingen gebeurd. De meeste belanghebbenden waren reeds verwittigd en waren al ingeschreven. We waren dus zeker niet de eerste. Om zeker te zijn dat niemand de lijst zou contesteren werd er afgesproken om elke 2 uur een controle te doen of alle ingeschrevenen nog aanwezig waren. Dus ergens naartoe lopen of pas de dag van de inschrijving zelf terug komen was uitgesloten. Zelfs gedurende de nacht was er om de 2 uur een check van alle vertegenwoordigers. Sommige ouders kwamen om beurt anderen bleven de ganse nacht rondhangen maar niemand kon echt doorslapen, om de 2 uur moest men op het appel zijn. Na 23 uur kropen we in bed en mijn wekker rinkelde om de 2 uur…
Hij was zeer precies ingesteld want bij de afroeping van 1 uur kwam ik pas toe als men het nummer 30 afriep, bij de beurt van 3 uur was het zelfs nummer 37 dus was ik wat vroeger op de controle van 5 uur. Toen stelde men zelfs voor om vanaf 6 uur effectief in een rij te gaan staan voor de toegang om elke discussie met nieuwkomers te vermijden. Het had weinig zin om nog 1 uur in bed te kruipen dus heb ik me maar klaar gemaakt om al piket te gaan staan. Tjoeleke was al blijven liggen vanaf de controle van 1 uur onnodig dat we er met 2 stonden.
Even meehelpen om de nadarafsluitingen te plaatsen en onze plaats in de rij aannemen. Tot dan was het nog redelijk droog gebleven maar de weergoden hadden aan ons gedacht, vanaf 5:30 begon het te regenen, zacht maar wel onophoudelijk…
Gelukkig hield mijn zeilvest me droog, ik prees me gelukkig als ik zag hoe anderen zich probeerden te beschermen. Met slaapzakken en dekens probeerden men zich warm en droog te houden.
Bedankt Pascal Smet, Vlaams minister van onderwijs, om zo’n organisatie uit de grond te stampen…
Ik grapte nog, wat een goed idee om de inschrijvingen zo te laten gebeuren, zo kunnen de families van de kinderen die samen zouden zitten elkaar al leren kennen, een oudercontact vooraf! Rond 9:30 kwam Hilde ons aflossen want de inschrijving moest door een van de ouders zelf gebeuren. Wij moe maar voldaan over onze gekweten taak naar Brugge.
Om 11:06 kregen we dan de verlossende sms van Hilde:

OEF! 't Is gelukt!!! Hij is ingeschreven :) nog es héél erg bedankt hé, dat jullie dit hbn gedaan voor ons! X

Eind goed al goed.

donderdag 3 mei 2012

Een weekje op tocht met de camper naar Luxemburg.


VRIJDAG 27-4-2012

Vertrek rond 14 uur te Brugge, nog langs de apotheek en de Lidl voor pillen en proviand en weg zijn wij. De planning is de ganse week naar Luxemburg te gaan. Eerst wilden we naar Noordpeene gaan om de optocht mee te maken van de slag om Peene. Elk jaar is er een wandeltocht van Noord- naar Zuytpeene om de slag te herdenken. Vorig jaar deden we deze wandeling ook,samen met de Brugse N-VA die een bus hadden gereserveerd voor de belangstellenden. Tjoeleke had de dagen voor ons vertrek de weersites uitgeplozen en zag dat het alle dagen zou regenen. Een andere reisbestemming drong zich op want Tjoeleke is niet watervast… we zagen op de weerkaarten dat het Oosten beter weer op het menu had dus zou het Luxemburg of de Elzas worden. Daar de Elzas al in 2011 met een bezoek vereerd werd was de keuze op Luxemburg gevallen…
Een camperkoppel met blog hielp ons aan enkele namen, de eerste was Dillingen, ook onze eerste reisbestemming.
Net over de grens van Luxemburg hadden we al zin om te stoppen, we waren immers al in het “buitenland”. Wij de baan af en een rustige plaats gezocht. In Sonlez vonden we dat N 49°57,236 en O 5°48,938 een zeer mooie plaats aan de rand van een bos. Geen verkeer (2auto’s op een hele dag) en een prachtig vergezicht.
Rustige nacht.


Zaterdag 28-4-2012


Na een toffe wandeling en wat rusten kwam er een weer een auto aangereden, we waren net bezig met onze satelliet- antenne te testen. Gisteren hadden we regelmatig problemen met het ontvangst. Dat koppel, Luxemburgers weigerden langs onze camper langs te rijden. De weg lag bol en dan zou hij wat schuin gereden moeten hebben. Hij maakte zich boos en verplichtte ons om ons te verplaatsen. Hij vroeg dat op zo’n manier dat ik echt geen zin had om dat te doen, een slechte trek van mij, ik beken… we lieten hem gewoon staan en trokken ons niet meer van hem aan. Tjoeleke zag nog dat ze een foto maakten van de camper. Eigenlijk waren we zinnens om er nog een nachtje te vertoeven maar door de toestand met die auto beslisten we toch wat verder te rijden, er waren nog mooie plaatsjes te vinden in La Petite Suisse Luxembourgeoise. Wij zijn doorgereden richting Dillingen. In Eschdorf vonden we ook een mooie stek voor de nacht dus moest Dillingen maar wachten op onze intrede. Slaapplaats Eschdorf: N 49°54,393 en O 5°56,113.


Zondag 29-4-2012


Daar we dicht bij de baan stonden was het er iets minder rustig. We zijn gewoon van in de volle natuur te overnachten en dan is het bij een weg toch wat drukker. ’s Nachts is het wel zeer rustig maar overdag is er altijd wel wat verkeer. Wij dus verder naar Dillingen, het mooie dorp van onze Nederlandse Camper bloggers. Blijkbaar vindt niet iedereen hetzelfde goed want in Dillingen aangekomen vonden wij dat maar een “heel gewoon” plaatsje. Niet om veel tijd in te steken dus reden we maar wat verder op zoek naar een mooiere overnachtplaats. Deze vonden we zeker in Haller. Mooie parkeerplaats waar bijna geen bezoek is (enkel wat hondenuitlaters). Aan de start van een wandelpad W5 rustig en mooie overnachtplaats N 49°48,943 O 6°17,157
Mooie wandeling naar een ruïne, Tjoeleke wilde een andere weg volgen om terug naar de camper te gaan maar ik zag dat niet zitten, we hadden al een heel eind gewandeld en mij leek de alternatieve terugweg nog een eind langer. Met een dreigende hemel en zonder stafkaart van de omgeving vond ik dat te geriskeerd… eerst wilde ik nog wel proberen maar de onzekerheid over de keuze deed me twijfelen en voor de gekende terugweg te kiezen. Tjoeleke mocht van mij de andere weg nemen maar dat zag ze alleen ook niet zitten dus schoorvoetend kwam ze terug langs dezelfde weg. Op onze wandeling zagen we grote roofvogels vliegen. Terug in de camper zochten we op welke vogels het waren. Na wat speurwerk meende we de Blauwe kiekendief te herkennen aan vorm kleur en vliegwijze te zien.


Maandag 30-4-2012


Rustige nacht maar toch dubbel genoten, lekker ontbijt met open camper, een prachtige dag meldt zich aan. Plots stopt er vlakbij de camper een lichte bestelwagen waar een jong koppeltje uitstapt. Ze hebben een kanjer van een telescoop bij om vogels te spotten. In een mum van tijd ziet ook hij de roofvogels vliegen en bekijkt ze met de telescoop. Het waren rode Wouwen. Hij zag ook Torenvalken en Sperwers. Hij stelde voor om ook eens in zijn telescoop te kijken, we vielen achterover van verschieten het was alsof we de vogels konden raken zo dicht bij waren ze te zien met de kijker. Daar kon je duidelijk de vogel bekijken in al zijn details, een echte openbaring was dat voor ons…
Daar we wat door onze voorraad door zaten moesten we wat boodschappen doen. Brood en vlees hadden we nodig voor de komende dagen. We trokken dus naar Larochette een andere plaats die onze bloggers hadden aangeprezen. Daar vonden we een ruïne op een hoge rots. We deden er de wandeling L5 naar het slot en daarna deden we de wandeling L1 een toer in de omgeving van Larochette. Dat was nodig om de pression die we voor het vertrek op de markt namen te laten uitwerken…
Na de wandeling besloten we om via een andere weg terug naar onze vorige slaapplaats terug te keren. Het was genoeg voor vandaag. Via Christnach en Waldbilliger terug naar Haller…


Dinsdag 1-5-2012


Na een zalige nacht een zonnige morgen. Het weer valt best goed mee : ’s nachts regen en overdag volop zonneschijn… er zijn nog gelukzakken. Weer een flinke wandeling gemaakt. Nu we al enkele wandelpaden kennen durven we al een ommetje maken, we combineren 2 wandelpaden. We spreken met Belgen uit Dilbeek die al 30 jaar daar op hotel komen om te rusten en te gaan wandelen. Per toeval hadden we de eigenares van dat hotel de dag ervoor nog gesproken toen ze daar ook kwam wandelen. De Belgen vertelden ons dat er een dvd bestond van alle wandelpaden van Luxemburg. De paden die ze wilden lopen drukten zij dan af. Een goed idee om later nog eens uit te zoeken…

Woensdag 2-5-2012

Vannacht geen regen maar tegen 7 uur horen we het tokkelen op het dak. Je kon geen verschil zien tussen hemel en aarde, alles even grijs en somber. Dat werd een dagje regenen…
Daar we toch vrijdagavond voor onze kleinzoon Louis moesten kamperen voor de schoolpoort om hem ingeschreven te krijgen in Bornem zijn we maar naar Wemmel gereden. Bij regenweer kan je al evengoed thuis zitten dan in de camper. Zo kwam er een vroegtijdig eind aan een toffe reis maar niet getreurd, we plannen al de volgende…

dinsdag 3 april 2012

Vandaag naar de Colruyt om wat vlees te halen voor de komende dagen. Bij het invullen van het blad dacht ik weer aan onze jeugd. toen kregen we eens per week frietjes met sla en een stukje vlees. Biefstuk was te duur dus serveerde moeder Kraaie als vlees. ik herinner me nog dat het dradig maar zeer lekker was. dus vroeg ik aan de beenhouwer of hij dat kende... het antwoord was positief, dat stukje rundsvlees is gekend onder verschillende namen: kraaie, schorsvel, longhaas of binnespier. in het frans spreekt men van Onglet. met wat zoeken vond ik zelfs een restaurantje waar dat op de kaart staat (scheepsdalelaan 48 in het "Kaffee bistro du gaz"). moeten we eens naartoe gaan...

vrijdag 30 maart 2012

zeilen in de mist

Zondag 25 maart 2012 ben ik gaan zeilen voor Channel Sailing. Men had me gevraagd te zeilen met de Musette, een Beneteau Oceanis 37 voet. een zestal mannen van Securelink wilden een dagje zeilen. vertrek om 9 uur. Geen problemen, er hangt wel wat mist maar zeker geen probleem. bij het buiten varen is de zichtbaarheid slechts 500m, opletten dus. er worden 2 man gevraagd goed uit te kijken. Wim, een van de opvarenden, vroeg om naar Oostende te varen, hij moest namelijk om 13 uur daar zijn om zijn schoonmoeder op te halen. Eigenlijk mocht hij niet mee gaan zeilen tenzij hij verzekerde om 13 uur in Oostende te zijn. Ik lachte in m'n vuistje, dat zouden we toch nooit kunnen maken. Na een uurtje zeilen had Wim dat ook door, daarom vroeg hij me om koers te zetten naar Blankenberge. Daar kon hij dan de Tram naar Oostende nemen. Ik wees er de crew op dat we volgens mij niet in Blankenberge niet binnen geraken, wegens verzanding van de haven. Het was laag water om 10 uur en de schatting was tegen 12 uur aan het havenhoofd van Blankenberge. De Crew geloofde me niet echt dus zetten we toch koers naar de haven. 12:20 aankomst vóór het staketsel van Blankenberge. Zeilen gestreken en de havenmond aanlopen... Nog voor we ter hoogte van het staketsel waren liep onze 37voeter aan de grond. geen mogelijkheid om binnen te lopen, dus achteruit en weer naar volle zee. Wim vroeg dan om terug naar Zeebrugge te keren, hoelang zou dat duren? iedereen verschoot van de door mij geschatte anderhalf uur maar wind en stroming tegen heeft zo zijn gevolgen... de keuze op motor en niet zeilen was in die schatting inbegrepen. tegen 14 uur meerden we aan in de jachthaven naast de Russische onderzeeër. Wim stapt van boord, wij een kleine maaltijd genomen en opnieuw weg om nog wat te zeilen. ondertussen was de mist toch wat meer opgekomen. Plots, rond 15:30, we waren nog niet echt de haven buiten viel plots de mist. Ja hij viel echt, op een vingerknip was de zichtbaarheid plots gedaald naar maximum 10 meter. dat is dus niets als men weet dat de grote koopvaardijschepen zo'n 35km per uur varen. gelukkig had ik mijn hand gps (Garmin) bij met daar op de kaart van de omgeving. Onmiddellijk besloten we om terug binnen te varen en stapvoets
zochten we naar de haven ingang en de jachthaven. Dit was even spannend. het deed me denken aan de keer dat ik in de mist terecht kwam voor Nieuwpoort. ook toen zijn we zonder kleerscheuren binnen geraakt maar zoiets moet je niet zoeken, levensgevaarlijk! Moeder zou zeggen:"Gienaap!"