Afrikaanse kunst! - Van verkopen…

Op donderdag 22 oktober ’15 zijn we nog eens naar de promenade gewandeld. Tjoeleke wilde nog eens oefenen, ik had zin in een lekkere “espeto” , op houtvuur gegrilde sardientjes. Twee doelen samen verwezenlijkbaar. Wij dus weg. Het eerste restaurantje op het strand dat we tegenkwamen trok onze aandacht, schaduw en een zeebriesje  creëerden de ideale omgeving. Met een caña en een spuitwatertje (Christientje) verorberden we onze sardientjes…

Zoals gewoonlijk als je zit te eten, kwam er weer een Senegalees zijn waren aanprijzen. Christine sprak de man aan, dat doet ze gewoonlijk. Daar ze Senegal kent uit één van haar reizen gaat ze dan in gesprek met de man.  Meestal kruip ik dan wat weg. Die jongens denken dan een koper te hebben voor hun waar en zijn niet meer weg te krijgen. Ook deze keer was het prijs, de man had een moto, volledig van hout gemaakt. Iets gelijkaardig als deze die we vorig jaar kochten ook in Rincon De La Victoria. Hij had mooie beeldjes mee, ook een koppel echte “Masai ” beelden.

Tjoeleke sprak tegen mij het woord giraf uit, ze had ooit eens tegen Elisa van Dominique (van Lieve) gezegd dat ze een giraf zou meebrengen voor haar. De Senegalees blonk, hij haalde 2 giraffen uit zijn grote rugzak, giraf herhaalde hij, GIRAF? Christientje was verloren, de zwart glimmende diamanten ogen keken haar gebiedend aan GIRAF! Sprak hij…

Enkele uren laten kwam ik thuis met een giraf, Elisaatje zal blij zijn! hopen we…