Gisteren was ik tijdens het “Twitteren” op een artikel gebotst van de krant “La Libre Belgique”. Er was blijkbaar een probleem met de taal gesproken tussen politie en een automobilist. De automobilist moet naar ik begrijp nogal brutaal de politie gewezen hebben dat hij in het Frans wenste aangesproken te worden waarop de politie een grondige controle uitvoerde op papieren en voertuig.
Dat voorval gaf weer eens aan hoe Franstaligen over het Nederlands denken. Voor velen is het Nederlands geen officiële taal van België. Is het Nederlands een last eerder dan een hulp.
Zo herinnerde ik me opnieuw de tijd dat ik solliciteerde om een opleiding voor officier te volgen in het leger.
Even het verhaal:
Mijn middelbare opleiding deed ik in de Technische school van de Luchtmacht te Safraanberg – Sint Truiden. Deze vierjarige opleiding was zowel voor Nederlands- als Franstaligen. Wij kwamen goed overeen met elkaar met dien verstande dat we met Franstaligen steeds Frans spraken, zij spraken immers geen Nederlands.
Bij het Examen voor officier, het examen A, waren ook die Franstalige collega’s aanwezig om deel te nemen. Resultaat van het examen: ik was niet weerhouden, gebuisd voor Frans! Mijn Franstalige vrienden werden wel toegelaten, ze waren geslaagd, ook voor Nederlands, ongelooflijk maar waar.
Toegegeven, ik heb dat nooit volledig kunnen vergeten. Steeds vond ik dat oneerlijk en een bewijs dat Nederlandstaligen als tweederangsburgers gezien werden door de Francofone medeburger.
Ja, ik heb al wat ouderdom, dat de bevelen in het Frans gegeven werden was nog niet zo erg, ook niet het laconisch roepen “pour les Flamand la même chose”. Het verschil in waardering tussen mijn Frans en hun gebrek aan Nederlands kennis was dat des te meer.
Nu, uiteindelijk ben ik nog tevreden dat ik niet slaagde in het examen, dat gaf me de kans om de kansen te grijpen die ik greep en een geslaagde carrière uit te bouwen. Enkel denk ik er weer aan bij het lezen van artikels als in La Libre…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten