Schipperen voor Channel Sailing
Z
|
aterdag 28
september, Annemie van Channel Sailing had me gevraagd om vandaag te schipperen
op de Musette, een Beneteau Oceanis 37 van 2010, het was een teambuildingsdag voor medewerkers van ALD-Luxemburg. Er waren 59 deelnemers die konden kiezen
tussen verschillende activiteiten op of rond het water. Zo kon men kiezen om
met een snelle RIB te varen alsook zeilen was een optie. 14 personen hadden
voor een zeiltocht gekozen. Ze werden verdeeld in 2 groepen van 7 over 2 boten.
De andere zeilboot was de Tyfoon, ook een 37 voeter Oceanis maar de schipper is
ook de eigenaar dus deze boot is zeker in een betere staat, zowel qua zeilen
als qua romp.
De bedoeling
van de dag was ’s ochtends een kleine initiatie te geven over zeilen en
behandelen van de boot en in de namiddag een kleine challenge, een race te organiseren
tussen de 2 boten.
Bij de
ochtend sessie waren 3 van de 7 opvarenden reeds goed zeeziek en voederden de
vissen “volmondig”.
Daarom schoten
er na het middageten in de Chalet Alberta van het RBSC slechts vier zeilers
over. Samen met de schipper waren wij dus nog met 5. De andere boot was
voltallig. De Tyfoonmatrozen waren zegezeker, ze zouden ons eens een lesje
leren. Ook de schipper Frank daagde ons al uit vóór de start en zei dat we er niet moesten
aan beginnen, we hadden toch geen kans. Ik beaamde zijn uitspraak, hij had toch
de betere boot. Maar heimelijk wilde ik het toch proberen, ik laat me niet
zomaar naar de slachtbank leiden.
Bij het
buitenvaren mochten we de voorhaven niet uit, er stonden drie rode lichten op het oude havenhoofd, oorzaak was de uitvaart van een grote boot. De Tyfoon stond al met volledige zeilgarderobe,
grootzeil en genua, volledig klaar om er vandoor te gaan. Wij hadden enkel
grootzeil staan, de genua nog opgerold om beter te kunnen manoeuvreren Hier zag
ik onze kans, de tyfoon vloog van links naar rechts in de voorhaven op volle
zeil. Ik droeg mijn crew op de snelheid en plaats zo te regelen dat we op het
moment dat we groen zouden krijgen we zo dicht mogelijk bij het oude havenhoofd
zouden zijn om zoveel mogelijk voorsprong te nemen. Door goed te kijken hoe de
grote Autoboot uit de Vandammesluis vorderde konden we precies inschatten
wanneer het groen zou worden en zo verliep het ook : we waren net bij het
havenhoofd als er door de port control groen licht werd gegeven.
We ontrolden
onze Genua en onze boot schoot weg, zeilen trimmen en de boot mooi op koers
houden was de boodschap. De 4 Beaufort wind stuwde ons met 8 knopen en méér vooruit. De
bemanning was zeer gemotiveerd de Tyfoon lag een heel eind achter. Toen wist ik
het al: dit mochten we niet meer uit handen geven. Als we ons best deden kon de
zelfs betere Tyfoon ons niet meer pakken. Bij onze ploeg was de stuurman zeer
verbeten, hij volgde mijn raad en instructie zeer goed op en wilde zijn collega’s
laten zien dat we het niet zomaar zouden afgeven. Hij stuurde onze boot
perfect!
De Tyfoon
liep ons wel een weinig in maar zeker niet genoeg om ons voorbij te lopen. Ze zaten
met meer man, allemaal benen over boord om de boot zo recht mogelijk te varen,
een voordeel door met meer aan boord te zijn.
Bij het
ronden van de MOW3 meetpaal hadden we nog steeds een mooie voorsprong. Nu terug
naar de haven, de finishlijn. Ook de Tyfoon ronde de paal mooi maar toen leken
wij afstand te nemen, we liepen van hun weg…
Bij het
bereiken van de finishlijn waren we dolblij, de underdog had het gehaald. De snoevers van de Tyfoon hadden het moeten
afleggen tegen ons.
Onze bemanning
was moe maar o zo voldaan. Ze hadden het vuur voor het zeilen in mij gezien en
ik had ze ook voor een stuk besmet. Ze waren door het dolle heen. Armzwaaiend lieten
we de concurrentie zien dat we gewonnen hadden waarop de Tyfoon de steven
keerde en terug in zee trok, ze gaven hun verlies toe en wilden zelfs niet tot
de finish doorvaren…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten