El Caminito Del Rey, the day!

De rode lijn is het te wandelen pad.

In een mail van Christine aan vrienden lees ik het volgende over de Caminito: "De Caminito del Rey is een wereldberoemd wandelpad dat in het begin van vorige eeuw aangemaakt  is langs ravijnen en bergkammen om werklui van stuwdammen toegang te verlenen tot hun werkplek.  Langs google vind je er gemakkelijk ettelijke filmpjes en foto's van. Het pad was helemaal in verval geraakt zodat het levensgevaarlijk werd en jongelui van de ganse wereld aantrok voor de kick.  Nadat er 5 doden gevallen waren, werd het pad verboden en werden er boetes tot 7000 € uitgeschreven voor overtreders.  In het begin van dit jaar werd het pad na restauratie weer opengesteld".

Vandaag 27 oktober 2015, een grote dag. Waar we al enkele maanden naar uitkeken, hebben we vandaag kunnen beleven. Onze reservatie om de Caminito Del Rey te lopen mogen we vandaag lichten. Gisteren hadden we al op Ugrib gezien dat we niet het beste weer zouden krijgen (Ugrib is een website waar je de weersvoorspellingen in detail kan volgen). Net op het moment dat we de wandeling zouden aanvatten zou er een regenfront over de streek trekken. Voordeel is dat de temperatuur zeker niet te hoog zal zijn. Je ziet de buienlijn (blauw is regen) zeer goed.

Tijdig vertrokken om geen gehaast te krijgen verloopt de reis voorbeeldig. Door de verkenning die we eerder deden wisten we perfect hoe we er geraakten en waar we de camper veilig konden achterlaten.

Wandelschoenen aan en de 2 km naar de ingang gestapt. De regen was ook van de partij…

Na de controle van de reservatie en de identiteitskaarten mogen we de wandeling aanvatten. We krijgen een helm om ons te beschermen, met haarnetje voor de hygiëne.
Van bij het begin worden we verrast door de pracht van de omgeving, de ruigheid in evenwicht met de puurheid. Je wordt er echt door overvallen.
Het begint met een pad dat tegen de flanken van een ravijn is bevestigd. Zo krijg je een overweldigende indruk van diepte. Beneden stroomt de wilde rivier, die zich in de loop der tijd in de rotsen heeft ingesleten. Wat water vermag!

Boven het oude, levensgevaarlijke pad is het nieuwe geplaatst, nu veilig maar even indrukwekkend. Tegen de verticale flanken zijn ze aangebracht met stevige roestvrijstalen steunen. De houten balken verhinderen wegglijden bij regen. De spleten tussen het looppad verhogen het hoogte-gevoel. Geen gaanpad met hoogtevrees.
Na de eerste ravijndoorgang verbreedt het pad, door de bossen loop je rond een meer. Enkele kilometer verder kom je bij de tweede ravijn waar je ook naar de andere oever moet oversteken. Ook dat is een bijzondere ervaring, via een kabelbrug heb je een uitzonderlijk zicht en gevoel van de omgeving. 

De diepte, de verticale flanken, de arenden die boven de ravijn de thermiek zoeken, de geërodeerde rotsen die als machtige orgelpijpen de Caminito del Rey bespelen… een enig gevoel.
Het pad stijgt en daalt maar is ook doenbaar voor ons. Met een gelukzalig gevoel dat we dit nog mogen beleven vergeten we de pijntjes. We genieten met volle teugen. Enigszins teleurgesteld omdat we aan het einde zijn van deze enige belevenis geven we onze helmen terug aan de “Staff”. Bedankt Andalusië voor deze wandeling in het natuurpark van de “Desfilateros de Los Gaitanes”.
Met de camper hebben we de terugweg nog eens gereden om op afstand het wandelpad zelf te filmen.
Moe maar tevreden van onze dag zaten we enkele uren later met een lekkere lasagne na te genieten.

We lieten ons overmeesteren door de slaap. Geen weerstand werd geboden. Waarom zouden we?