Op 27 oktober 2015 heeft Christientje ons ingeschreven om de
Caminito Del Rey te
lopen. "El Caminito del Rey" is een wereldberoemd wandelpad dat in het begin van vorige eeuw aangemaakt is langs ravijnen en bergkammen om werklui van stuwdammen toegang te verlenen tot hun werkplek. eind vorige eeuw was het een
levensgevaarlijke tocht door de slechte staat van de weg, er zijn zelfs enkele
doden gevallen en daarom werd jaren geleden de wandelweg gesloten om ze te
herstellen. Sinds deze zomer is de weg weer open gesteld voor het publiek. Om de
tocht te mogen lopen is reservatie verplicht. De wandeling is zo gegeerd door zoveel
avonturiers en wandelaars dat men er erg snel bij moet zijn om een plaatsje te
bemachtigen. Christine was zo bezeten door deze tocht dat ze haast dagelijks
keek of er opnieuw kon gereserveerd worden. Van de eerste dag dat voor het volgende
trimester kon gereserveerd worden heeft ze ons ingeschreven.
Omdat we vrij vroeg de wandeling moeten starten op 27 oktober
zijn we vandaag met de scooter naar ginder gereden om de buurt te verkennen.
Van de gelegenheid hebben we gebruik gemaakt om (ook als
oefening) in de omgeving te wandelen en de vallei te verkennen.
Op de heenweg genoten we reeds van een
adembenemende schoonheid van meren en uitgemergelde rotsflanken. Het verschil
in hardheid van de rotsformaties maakt dat er grote holen en uitgesleten rotsvoeten
zijn tussen een mooie flora en het fluorescerend groene water.
Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik met
een klein hartje vertrokken was. Christientje, mijn Tjoeleke, had bij de koop
van de scooter gezworen: ”ik ga NOOIT met je mee op de scooter”. Het was dus
even afwachten of ze het zou volhouden. Dat deed ze en met verve, we genoten
van de rit vooral van het laatste deel van de tocht er naartoe...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten