Men zegt dat iemand die aan zee woont minder aan zee wandelt
dan degene die van ver moet komen. Dat geldt blijkbaar ook voor ons. We zijn nu
pas voor het eerst naar het strand en de promenade getrokken, negen dagen na onze
aankomst in Rincon de la Victoria.
Christientje wilde zwemmen in zee, reden
genoeg dus om te gaan.
Het weer was weer zalig, over land kleine wolken die
verdampten boven de branding. Over zee een staalblauwe lucht. Een dubbel dozijn
graden Celsius boven het vriespunt en een fijne zeebries maakten het beeld
compleet.
Uiteindelijk is de zwembeurt er niet van gekomen, in plaats
daarvan heeft mijn “First Lady” platte stenen gesprokkeld op het strand. Een nieuwe
bezigheid van haar. Het liefst heeft ze de witte versie maar bij gebrek zijn
andere tinten ook goed. Als ze maar plat zijn… zeg maar: “ 50 tinten grijs”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten