Reeds van bij de aankoop in januari van onze winterstek in Rincon
de la Victoria bleken er mieren te zitten onder ons dak. We maakten daar geen
probleem van, we zouden dat wel meester kunnen.
Nu, het is 1 december ’15, zijn we nog steeds bezig met ze
te bestrijden. De hoeveelheid is al fel verminderd, de “miersnelwegen” zijn
verdwenen maar we moeten toch nog regelmatig “nazorg” plegen.
Daar we niet of toch zeer moeilijk bij het dak kunnen hebben
we ze aangepakt onderweg en aan de grond. Omdat ze steeds langs de hoek van
voor- en zijgevel naar boven liepen hadden we koffiepads gelegd omdat we op
internet lazen dat mieren de geur van koffie niet goed verdragen. Enkele dagen
hielp dat blijkbaar maar vlug hadden de slimmeriken er iets op gevonden. Ook het
gieten van azijn op de muren kon ze niet lang afschrikken. Uiteindelijk heeft
het strooien van mierenpoeder op de plaats waar ze omhoog kropen en onderweg op
plaatsen waar ze langs liepen het hun zo vervelend gemaakt dat ze aan het
wegtrekken zijn.
Telkens als we dachten het pleit gewonnen te hebben was er
weer een opstoot, een echte mierenplaag…
Zo hebben we enige tijd geleden de baan naar boven en de
vermoedelijke ingang onder de dakpannen aan het bespuiten geweest met water, we
hebben hier een grote waterdruk dus de felle straal spoot de mieren die onderweg
waren langs de gevel in een grote boog weg, het was een soort waterpretpark Aqualibi
voor hen dus. Ook de ingang van de nest werd fel bespoten zodat ze binnen natte
voeten kregen. Of dat iets geholpen heeft weten we niet zeker.
De laatste week kunnen we ons beperken tot het doodknijpen
van een tiental verzetsstrijders per dag, dat zullen we vermoedelijk nog even
vol moeten houden maar ik weet het, de aanhouder wint!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten